Reisdag 11

Vandaag een reisdag, alleen waar gaan we heen? Gaan we richting het zuiden of gaan we naar Scanno een plaatsje wat ligt in de Abruzzo.

Het dorp ligt, zie foto, als het ware tegen een heuvel geplakt.

Vroeger liep er een muilezel pad naar boven, tegenwoordig vind je kleine traptreden in de weggetjes. In Scanno loopt geen enkel steegje vlak. Maar goed als we dat zouden gaan doen hield het in dat het een hele dag zou duren om daar te komen, dus besloten we om een klein rondje door de Abruzzo te maken om vervolgens richting het zuiden te gaan. Om half tien stapten we in de camper en gingen op weg, onderweg moesten we ook nog brood kopen, dus toen ik een panificio zag zette ik de camper even verder langs de kant van de weg en Ank zou wat broodjes kopen, komt ze even later terug zonder brood, ik vroeg is de bakker al uitverkocht, nee was het antwoord, ik ben mijn mondkapje vergeten. Dat is iets wat ons al eerder was opgevallen iedereen heeft of een mondkapje op of heeft hem bij zich.

Maar goed we reden eerst richting Pescara om vervolgens naar Chieti te gaan en vandaar naar Guardiagrele en Casoli. Onderweg hadden we mooie vergezichten op de hoger gelegen delen van de Abruzzo en een aantal keer zijn we gestopt om van het uitzicht te genieten. Na vele haarspeldbochten rijker zijn we weer terug naar de Adriatische kust gereden om bij Termoli op het strand ons broodje te nuttigen.

Verder op de SS 16 hebben we de afslag naar de SS 693 genomen een weg door het Parco Naz. Del Gargano. De eerste 30 km ging voorspoedig maar daarna was het de ene haarspeldbocht na de andere, op een gegeven moment hoorde ik een claxon en bleek er een lange vrachtwagen de bocht om te komen, wat inhield dat wij in de achteruit moesten, gelukkig liep dat goed af.

Om half vier waren we op de camperresort Baia Puzzomunno in Vieste een mooie camperplaats direct aan zee, we hoeven de weg maar over te steken en we zitten op het strand. Voor wat de naam betreft nog een legende

Er was eens een knappe visser, Pizzomunno, die elke dag weer of geen weer de zee op ging om verse vis te vangen. Alle vrouwen waren verliefd op hem, maar dat niet alleen, ook de zeemeerminnen kwamen maar wat graag boven water om een blik van hem op te vangen. Pizzomunno ziet hen allemaal niet staan of zwemmen, hij is verliefd op Cristalda het mooiste meisje van Vieste. Gelukkig is de liefde wederzijds. Als Pizzomuno uitvaart kunnen zelfs de mooiste zeemeerminnen hem niet verleiden. Ten einde raad word besluiten ze Cristalda te ontvoeren. Terwijl het meisje op haar visser wacht wordt ze door een enorme golf de zee ingesleurd. Wanneer Pizzomunno haar niet ziet staan als hij naar de haven van Vieste terug keert is hij boos verdrietig dat hij geen beweging maar kan maken. De pijn van haar gemis veranderd hem langzaam in een grote rots, die nog altijd bewegingloos bij de kustlijn van Vieste te zien is. Slechts een keer de honderd jaar worden de geliefden even tot leven gewekt en kunnen ze elkaar een zomernacht beminnen.  

Morgen gaan we naar het centro storico van Vieste.